Stóra Gospel Hátíðin

Hér er linkur á gospel músik hátíðina í Hafnarfirði 20 - 29 júní

 

http://www.biggospelfestival.com/

Þakkir

 Mig langar til að þakka þeim fyrirtækjum sem gáfu vörur og vinnu hingað til okkar á skjálftavæðinu. Það jú ekkert sjálfsagt að fyrirtæki gefi vörur, ég þekki því miður ekki nöfna allra þeirra fyrirtækja sem gáfu til að hjálpa okkur en langar að nefan Bónus. Takk fyrir mig og mitt fólk.

 Og allir viðbragðs aðilar Rauði Krossinn, Björgunarsveitirnar, og allir aðrir takk fyrir mig og mitt fólk.

 Guð blessi ykkur öll.

kv. Gísli Kristjánsson

Falleg saga og mikil og góð sannindi.

Falleg saga og mikil og góð sannindi.


 Sagan segir að tveir vinir hafi gengið í eyðimörk. Á leiðinni fóru  þeir að rífast, og annar vinurinn gaf hinum létt á kjammann. Honum sárnaði,  en án þess að segja nokkuð skrifaði hann í sandinn; '
Í DAG GAF BESTI VINUR
 MINN MÉR, EINN Á ´ANN!' Þeir gengu áfram þangað til þeir komu að vatnslind  og þar fóru þeir út í.

 Vinurinn sem hafði orðið fyrir hinum áður var nærri drukknaður, en  var bjargað af vini sínum. Þegar hann hafði jafnað sig , risti hann í stein;  'Í DAG BJARGAÐI BESTI VINUR MINN MÉR FRÁ DRUKKNUN'.
Vinurinn sem bæði hafði
 veitt honum tiltal og bjargað honum spurði: 'Þegar ég sló þig, skrifaðir þú  í sandinn, og núna skrifar þú í steininn. 'Af hverju?' Hann svaraði: Þegar  einhver gerir þér eitthvað illt áttu að skrifa það í sandinn, þar sem vindur  fyrirgefningar getur eytt því. En þegar einhver gerir þér eitthvað gott þá  áttu að grafa það í stein þar sem enginn getur eytt því.

 'LÆRÐU AÐ SKRIFA SÁRINDI ÞÍN Í SANDINN OG GRAFA HAMINGJU ÞÍNA Í  STEIN'! Það er sagt að það taki mann eina mínútu að hitta sérstaka  manneskju, einn tíma að kunna að meta hana, einn dag að elska hana, en HEILA  ævi að gleyma henni.

The smell of rain,

 

The smell of rain

At the end of this story, it gives you two options. I think you will figure out what option I chose.

A cold March wind danced around the dead of night in Dallas as the doctor walked into the small hospital room of Diana Blessing. She was still groggy from surgery.

 

Her husband, David, held her hand as they braced themselves for the latest news.

That afternoon of March 10, 1991 , complications had forced Diana, only 24-weeks pregnant, to undergo an emergency Cesarean to deliver couple's new daughter, Dana Lu Blessing.

 

 

 

At 12 inches long and weighing only one pound nine ounces, they already knew she was perilously premature.

 

Still, the doctor's soft words dropp ed like bombs.

'I don't think she's going to make it,' he said, as kindly as he could.

'There's only a 10-percent chance she will live through the night, and even then, if by some slim chance she does make it, her future could be a very cruel one'

Numb with disbelief, David and Diana listened as the doctor described the devastating problems Dana would likely face if she survived.

She would never walk, she would never talk, she would probably be blind, and she would certainly be prone to other catastrophic conditions from cerebral palsy to complete mental retardation, and on and on.

 

'No! No!' was all Diana could say.

She and David, with their 5-year-old son Dustin, had long dreamed of the day they would have a daughter to become a family of four.

 

Now, within a matter of hours, that dream was slipping away

 

But as those first days passed, a new agony set in for David and Diana. Because Dana's underdeveloped nervous system was essentially 'raw', the lightest kiss or caress only intensified her discomfort, so they couldn't even cradle their tiny baby girl against their chests to offer the strength of their love.

All they could do, as Dana struggled alone beneath the ultraviolet light in the tangle of tubes and wires, was to pray that God would stay close to their precious little girl.

There was never a moment when Dana suddenly grew stronger.

 

 

But as the weeks went by, she did slowly gain an ounce of weight here and an ounce of strength there.

At last, when Dana turned two months old. her parents were able to hold her in their arms for the very first time.

And two months later, though doctors continued to gently but grimly warn that her chances of surviving, much less living any kind of normal life, were next to zero, Dana went home from the hospital, just as her mother had predicted.

 

Five years later, when Dana was a petite but feisty young girl with glittering gray eyes and an unquenchable zest for life.

 

She showed no signs whatsoever of any mental or physical impairment. Simply, she was everything a little girl can be and more. But that happy ending is far from the end of her story.

 

One blistering afternoon in the summer of 1996 near her home in Irving , Texas , Dana was sitting in her mother's lap in the bleachers of a local ball park where her brother Dustin's baseball team was practicing.

As always, Dana was chattering nonstop with her mother and several other adults sitting nearby when she suddenly fell silent Hugging her arms across her chest, little Dana asked, 'Do you smell that?'

 

Smelling the air and detecting the approach of ! a thunderstorm, Diana replied, 'Yes, it smells like r ain.'

Dana closed her eyes and again asked, 'Do you smell that?'

 

Once again, her mother replied, 'Yes, I think we're about to get wet. It smells like rain.'

Still caught in the moment, Dana shook her head, patted her thin shoulders with her small hands and loudly announced,

'No, it smells like Him.

 

It smells like God when you lay your head on His chest.'

Tears blurred Diana's eyes as Dana happily hopped down to play with the other children.

Before the rains came, her daughter's words confirmed what Diana and all the members of the extended Blessing family had known, at least in their hearts, all along.

 

During those long days and nights of her first two months of her life, when her nerves were too sensitive for them to touch her, God was holding Dana on His chest and it is His loving scent that she remembers so well.

 

You now have 1 of 2 choices. You can either pass this on and let other people catch the chills like you did or you can delete this and act like it didn't touch your heart like it did mine.

IT'S YOUR CALL!

'I can do all things in Him who strengthens me'

This morning when the Lord opened a window to Heaven, He saw me, and He asked: 'My child, what is your greatest wish for today?' I responded:

'Lord please, take care of the person who is reading this message, their family and their special friends. They deserve it and I love them very much' The love of God is like the ocean, you can see its beginning, but not its end.

 

Loksins Jól

  Já loksins eru blessuð jólin komin, tíminn þar sem ég og mín fjölskylda fögnum fæðingu frelsarans. Mikið höfum við hlakkað til. Stelpurnar hafa meðal annars spurt mig hvort Jesú hafi í alvörunni fæðst á aðfangadag klukkan sex, því að sumir segja að hann hafi ekki fæðst þá. Svarið við þeirri spurningu var mjög einfalt ég veit það ekki en við fögnum fæðingardegi hans á jólunum alveg eins og við höldum ekki uppá þeirra afmæli alltaf akkúrat á afmælisdegi þeirra. Þetta fannst þeim gott að vita og margir hafa velt sér uppúr þessu á bloggheimum og annarsstaðar. En þetta finnst mér ekki mikið mál, því að mínu mati eru jólin fagnaður til heiðurs fæðingu frelsarans Jesú krists og kærleika hans til allra manna.

 Ég óska ykkur öllum Guðs blessunar og gleðilegra jóla, og bið Drottin Jesú að gefa ykkur gott nýtt ár.

Og enn heldur Bjarni áfram

  " Litlu jólin megi halda en án trúboðs-helgileiks"

 Hvernig litlu jól ætli hann sé að tala um ? að jólaleikrit skólanna snúist um jólagjafir. Ég er búinn að lesa yfir stefnuskrá Siðmenntar og get ekki betur séð en þeir styðjist við kristina siðfræði að mestu leiti en þeir annaðhvort þora ekki eða vilja ekki nefna það svo heldur notast við orðið "húmanista"

 Ég legg til að Siðmennt fari í framboð og sjái þá hversu lítinn hljómgrunn þeir hafa því litlju-jólin með sínum helgileik, kristni fræði í skólum og kristin siðfræði á heima í skólum sem og annarsstaðar. Og ég þekki engan sem hefur hlotið skaða af því að taka þátt í litlu-jólunum hjá skólanum.

 

Áfram deilt um Krist í kennslu

Nú er nóg komið !

  Nú finnst mér nóg komið, "litlu jólin burt úr grunnskólanum" segir Bjarni Jónsson varaformaður Siðmenntar. Það er kominn tími til að Bjarni og hans nótar geri sér grein fyrir því að hann er í mjög litlum en háværum minnihlutahópi og ætti að HÆTTA reyna nauðga sinni pólitísku rétthugsun uppá meirihlutann.  Ég hef fullan skilning á ef hann vill ekki að sín börn taki þátt í jólahaldi en hann á þá að eiga það við sig og sitt fólk en ekki nauðga sínum hugmyndum uppá okkur hin. Það er ekki mikið mál að afþakka gjafir en það er greinilega erfitt fyrir Bjarna og Siðmennt almennt að gera slíkt og því vilja þeir banna öllum að taka við Nýja testamentinu sem Gídeon félagið gefur. Kristin trú er opinber trú Íslendinga og það er líka frjálst fyrir þá sem ekki trúa eða vilja vera í Þjóðkirkjunni að vera utan hennar. Þar er komið frelsið sem Bjarni talar svo digurbarkalega um að vanti ! Kannski að Bjarni geri sér ekki ljóst að siðferði Íslendinga er að mestu fengið úr trúnni.

Ég skora á Siðmennt að draga sig og sín börn út úr litlu jólunum og sýni umburðalyndi það sem þeir tala svo fjálglega um, en láti okkur hin ífriði með okkar helgihald og litlu jólin.

Gleði

  Trú þú á Drottin Jesú og þú munt verða hólpin og heimili þitt. Post. 16;31

  Jesú Kristur er í gær og í dag hinn sami og um aldir. Heb. 13;8

 Meistarinn er hér og vill finna þig. Jóh. 11;28

 

 Guð blessi ykkur

Ofsa/öfgatrú ???

  Ég held að þeir sem hæsta hafa og úthrópa um ofsa/öfgatrú hljóti að hafa misskilið eitthvað illilega í því sambandi. Oft er þetta fólk sem vill að kennslu í kristinfræði verði hætt í skólum landsins og gerir kröfu um að samkynhneigðir fái að gifta sig í kirkju. Þetta er minnihlutahópur sem er tilbúinn að þröngva/nauðga sinni skoðun eða trú uppá meirihlutann með látum. Þar með er þetta fólk orðið ÖFGA/OFSA trúað á að það hafi rétt fyrir sér og meirihlutinn sem hefur aðra skoðun er úthrópaður sem þröngsýnn, fordómafullur og ég veit ekki hvað.

 Ef þessir minnihlutahópar vilja ekki það sama og meirihlutinn geta þeir jú alltaf dregið sig út úr og sleppt því að taka þátt eða hreinlega stofnað sinn eigin söfnuð  eða félag og látið okkur hin í friði!

Hættið að nauðga ykkar skoðunum/trú uppá okkur hin

Frábært

 Hreint frábært blogg hjá púka sem ég las núna áðan; http://frisk.blog.is

vonandi man ég slóðina rétt